شما برای اینکه بتوانید از طریق پروتکل Telnet یا SSH به سویچ متصل شوید حتما می بایست برای سویچ مورد نظر یک آدرس IP تعیین کنید . بر خلاف بسیاری از دستگاه ها در سویچ های سیسکو IP پیشفرض وجود ندارد و شما می بایست آنرا بصورت دستی و یا اتوماتیک از طریق پورت کنسول برای اولین بار انجام داده تا در مراحل بعدی بتوانید به IP مورد نظر دسترسی داشته باشید .

هر سویچ بطور قطع چندین پورت دارد که هر پورت برای خود تنظیماتی دارد ، در تنظیمات پیش فرض یک سویچ در حقیقت تمامی پورت ها در یک VLAN یا شبکه محلی مجازی قرار گرفته اند و جالب اینجاست بدانید که بصورت پیش فرض در سویچ ها این vlan درست شده و تمامی پورت ها عضو آن می باشند . در صورتیکه بخواهید به یک سویچ آدرس دهی کنید شما می بایست به vlan مورد نظرتان آدرس دهی کنید که در حالت اولیه تمامی پورت های سویچ به یک vlan به نام vlan 1 متصل شده اند و شما می بایست برای آدرس دهی به سویچ به این vlan آدرس بدهید .توجه داشته باشید که یک vlan همانطور که از نامش پیداست صرفا بصورت منطقی وجود داشته و بصورت فیزیکی چیزی در سویچ وجود ندارد و جالب اینجاست بدانید که سویچ این vlan را به عنوان یک interface شناسایی می کند و برای سویچ یک قطعه فیزیکی محسوب می شود

delete flash:vlan.dat

Switch#delete flash:vlan.dat
Delete filename [vlan.dat]?
Delete flash:vlan.dat? [confirm

erase startup-config

Switch#erase startup-config
Erasing the nvram filesystem will remove all configuration files! Continue? [confirm
[OK]
Erase of nvram: complete
Switch# s
00:04:46: %SYS-7-NV_BLOCK_INIT: Initalized the geometry of nvram

reload

Switch#reload

سیسکو در ۱۵۰ کشور دنیا مرکزهای آموزشی به منظور تعلیم افراد برای طراحی و نگهداری شبکه‌های کامپیوتری تأسیس کرده‌است. گرچه این شرکت مدارک متعددی را در حوزه شبکه تعریف و ارایه می‌کند، با این وجود مدارک CCNA ،CCNP و CCIE از شناخته شده‌ترین مدارک سیسکو به شمار می‌روند.
مدرک CCNP (Cisco Certified Network Professional) دانش شبکه را در سطح پیشرفته در اختیار شما قرار خواهد داد. با مطالعه سرفصل‌های CCNP ، شما به عنوان یک کارشناس شبکه قادر خواهید بود در شبکه‌هایی متوسط با تعداد نود بیشتر (۱۰۰ تا ۵۰۰ نود) به نصب، پیکربندی و عیب‌یابی ابزارهای شبکه بپردازید.
در این دوره آموزشی شما در حدود 49.5 ساعت با 292 درس مربوط به CCNP 2016 آشنا می شوید.

سرفصل های آموزشی دوره CCNP 2016 All-in-One Video Boot Camp:
بخش 1: CCNP All-In-1 Video Boot Camp Preview: Let's Go!
بخش 2: CCNP SWITCH 300-115: Fundamentals Review
بخش 3: CCNP SWITCH 300-115 Exam: VLAN Fundamentals, Configuration, and Troubleshooting
بخش 4: CCNP SWITCH 300-115: VTP: The VLAN Trunking Protocol
بخش 5: CCNP SWITCH 300-115: Spanning Tree Protocol Fundamentals
بخش 6: CCNP SWITCH 300-115: Advanced STP Features
بخش 7: CCNP SWITCH 300-115: RSTP & MST
بخش 8: CCNP SWITCH 300-115: Etherchannels
بخش 9: CCNP SWITCH 300-115: Multilayer Switching And Redundancy Protocols
بخش 10: CCNP SWITCH 300-115: Switch Security
بخش 11: CCNP SWITCH 300-115 Exam: Design THIS! (One-Video Section)
بخش 12: CCNP SWITCH 300-115 Videos: Network Monitoring

وایرشارک (Wireshark) یک تحلیل کننده نرم‌افزار آزاد و متن‌باز است و برای عیب یابی شبکه، تجزیه و تحلیل نرم‌افزارها و توسعه پروتکل‌های ارتباطی و آموزش استفاده می‌شود. وایرشارک چندسکویی است و با استفاده از ابزار ویجت جی‌تی‌کی+ واسط کاربر را پیاده‌سازی کرده است و بسته‌های شبکه را با استفاده از pcap دریافت می‌کند. وایرشارک روی انواع سیستم‌عاملهای شبه یونیکس شامل لینوکس، اواس ده، بی‌اس‌دی، سولاریس و مایکروسافت ویندوز اجرا می‌شود.
جی‌ان‌اس۳ (GNS3) یک نرم‌افزار متن ‌باز شبیه‌ساز شبکه ‌های پیچیده است که تلاش می ‌کند تا جایی که امکان دارد به شبکه ‌های واقعی نزدیک باشد و به سخت‌افزار فیزیکی شبکه نیازی ندارد. دارای محیط گرافیکی برای ساخت شبکه‌های پیچیده است.
در دوره آموزشی CBT Nuggets CCNA Hands-on Labs Using Wireshark & GNS3 شما با چگونگی راه اندازی آزمایشگاه کاربردی CCNA با استفاده از وایرشارک و جی‌ان‌اس۳ آشنا می شوید.

مدرک CISCO Certified Network Associate) CCNA) در رابطه با مهارت فنی در نصب و تنظيمات و راه بري شبکه های LAN و WAN و نيز ارتباطات شبکه توسط سيستم شماره گيری تلفن برای شبکه های کوچک (100 نود و کمتر) از جمله EIGRP, Serial, Frame Relay, IP RIP, VLANs, RIP V2.0, Ethernet, Access List می باشد.

عناوین آموزشی:
- مقدمه و بررسی اجمالی دوره آموزشی
- آشنایی با IPv4 Ethernet Broadcast
- آشنایی با IPv4 Ethernet Multicast
- آشنایی با CDP در Ethernet
- آشنایی با IPv4 Telnet
- آشنایی با IPv4 SSH
- آشنایی با IPv4 ICMP
- آشنایی با IPv4 DNS
- آشنایی با IPv4 DHCP
- آشنایی با IPv4 EIGRP
- آشنایی با IPv4 OSPF
- آشنایی با Cisco IOS Traceroute
- آشنایی با ARP
- آشنایی با  802.1q Trunk با IPv4
- پروتکل درخت پوشا (STP)
- تغییر توپولوژی با STP
- مسیریابی بین VLAN
- مفهوم NTP
- مفهوم HSRP
- مفهوم GLBP
- NAT ایستا/پویا
- ترجمه آدرس پورت
- آشنایی با IPv4 GRE
- آشنایی با IPv6 Addresses
- آشنایی با IPv6 L3 به L2 Mapping
- آشنایی با IPv6 RS و RA
- آشنایی با IPv6 EIGRP
- آشنایی با IPv6 OSPF
- مفهوم Frame Relay
- مفهوم HDLC
- آشنایی با PPP و CHAP
- آشنایی با IPsec VPNs
- و ...

بازیابی پسورد سویچ

 ۱- در ابتدا باید با یک کابل کنسول به سویچ متصل شویم.

۲- سویچ را از برق میکشیم و سپس به برق وصل می کنیم و در این حین دکمه mode در پشت سویچ را نگه می داریم. در واقع با این کار از سویچ درخواست می کنیم که لطفا با تنظیمات قبلی خود بالا نیا.

و به این شکل سویچ وارد مرحله boot می شود.

نکته: در سویچ ،startup config  که شامل تنظیمات سویچ است در محل Flash سویچ  با نام config.txt وجود دارد. و سویچ در هربار بالا آمدن این فایل را میخواند و وارد running config  می کند تا تنظیماتی که روی سویچ انجام داده اید همچنان رو سویچ فعال باشد. یکی از تنظیماتی که در فایل config.txt وجود دارد همان پسوردی هست که فراموش کرده اید. پس اگر کاری کنیم که سویچ بالا بیاید و فایل config.txt را پیدا نکند پس دیگر پسوردی هم وجود ندارد که از شما بخواهد(دقت کنید ما کاری می کنیم که این فایل را پیدا نکند نه اینکه این فایل را از بین ببریم)

خب کاری که باید بکنیم این است که نام فایل config.txt را عوض کنیم

۳- دستور flash_init را وارد می کنیم. و وارد یک فضای دیگر می شویم.

۴-دستور load_helper را وارد کنید. در این مرحله می توانید با دستور dir flash محتویات درون flash را مشاهده کنید و فایل مورد نظر ما یعنی config.txt را مشاهده کنید.

۵- با دستور      (نام اختیاری): raname  flash:config.txt    flash        نام فایل را عوض کنید. حال اگر دوباره dir flash بگیرید فایل config.txt به نامی که شما تایپ کردید تغییر پیدا کرده است.

۶- حال دستور boot را میزنیم.

۷- در این مرحله ما وارد سویچ می شویم و تنظیماتی وجود ندارد.  می توانید تنظیمات قبلی را برگردانید (شاید تنظیمات برایتان مهم بوده و حالا که وارد سویچ شده اید مایلید آن را برگردانید و تنظیمات را استفاده کنید و پسورد را هم عوض کنید). برای این کار دستور مرحبه ۵ را برعکس وارد کنید

۸- حال تنظیمات اولیه برگشته و شما هم در داخل سویچ قرار دارید و می توانید با دستور show startup config پسورد را مشاهده کنید و یا عوض کنید. به این تریب بازیابی پسورد سویچ انجام شده است.

در آینده نحوه بازیابی پسورد در روتر را آموزش می دهیم.

به نام خدا

با سلام خدمت شما دوستان

این جلسه در خصوص چگونگی قرار دادن اطلاعات و سیگنالها روی media یا رسانه صحبت می کنیم.

همانگونه که می دانید  در شبکه زمانی که از hub(دستگاه مرکزی که سیم ارتباطی هر کامپیوتر به آن وصل می شود ، و در لایه 1 کار می کند) استفاده می شود  بستر موجود  یک بستر اشتراکی خواهد بود و در آن واحد تنها یک نفر می تواند اطلاعات خود را ارسال کند.در نتیجه به دلیل وجود تعدادی کاربر و نود نیاز هست تا مکانیزم یا قانونی  وجود داشته باشد تا کمترین تداخل را داشته باشیم . از آن جهت 2 مکانیزم وجود دارد.

1-CSMA/CD: Carrier sense multiple access with collision detection 

2-CSMA/CA: Carrier sense multiple access with collision avoidance

1-      CSMA/CD:

به این صورت است که زمانی که یک فرستنده قصد ارسال اطلاعات را دارد ابتدا خط را حس می کند که آیا کسی در حال ارسال اطلاعات هست یا نه (خط اشغال است یا نه)، اگر خط آزاد بود که فرستنده شروع به ارسال اطلاعات می کند، در غیر این صورت یک مدت زمانی random منتظر می ماند و مجددا خط را برای ارسال بررسی می کند و این کار رابارها تکرار می کند تا اطلاعاتش را ارسال کند.

حال در این میان ممکن است 2 نود دقیقا در یک  زمان اطلاعاتی را ارسال کنندو باعث ایجاد تداخل یا collision شوند.

در این وضعیت ، اولین نودی که این تداخل را تشخیص داد سیگنالی را به نام jamming signal ارسال می کند و به همه اطلاع می دهد که در مسیر ارتباطی تداخل رخ داده است .

هر نود پس از دریافت این سیگنال تا یک مدت زمانی random  منتظر می مانند و بعد از تمام شدن این زمان داستان مجددا شروع می شود .

در زیر چند فیلم مرتبط را می توانید برای مفهوم بیشتردانلود کنید.

دانلود

2-      CSMA/CA:

این مکانیزم نیز مشابه قبلی از حس کردن خط استفاده می کند ولی برخلاف آن تداخل را تشخیص نمی دهد ، بلکه سعی در جلوگیری این اتفاق می کند.

این مکانیزم در ارتباطات بی سیم مورد استفاده قرار می گیرد ، زیرا در این سیستم ها به دلیل media   مورد استفاده تشخیص اختلال به آن صورت امکان پذیر نیست .

در این مکانیزم به این صورت عمل می شود که  زمانی که فرستنده قصد ارسال دارد سیگنال RTS(request to send)  را ارسال میکند .و در خواست ارسال اطلاعات می کندو می گوید که چه مدت زمانی را برای ارسال اطلاعات خود نیاز دارد . در یافت کننده به محض دریافت این بسته در صورت خالی بودن فضا سیگنال CTS(Clear to send)  را ارسال می کند و می گوید که چه مدت زمانی کامپیوترهای دیگر سکوت کنند تا فرستنده آن اطلاعاتش را بفرستد .

در مقایسه کارایی این دو مثال چراغ راهنمایی مثال مناسبی است.

CSMA/CD  مانند چراغ چشمک زن و CSMA/CA  مانند چراغ کامل است. بدین صورت که در صورت کم بودن کاربران  سرعت CSMA/CD بیشتر است ولی در صورت افزایش کاربران در این نوع افزایش ناگهانی تداخل را خواهیم داشت .

به نمودار زیر توجه کنید.

به نام آنکه بهترین است

با سلام خدمت دوستان عزیز،

با عرض پوزش بابت تاخیر در آپلود مطلب جدید.

ان شا الله از این به بعد با روال منظمی این بخش آموزش را خواهیم داشت.

تا اینجا ما لایه ١ را یه اتمام رساندیم ، حالا میریم سراغ لایه ٢

در لایه ٢ OSI نیاز به آدرس دهی وجود دارد که در پروتکل Ethernet(802.3) از MAC Address استفاده می کنند.

این آدرس 48 بیت یا 6 بایت یا 12 عدد هگز می باشد.که اصولا به صورت هگز نمایش می دهند. که توسط کارخانه تولید کننده کارت شبکه در آن درج می شود، به آن آدرس فیزیکی نیز می گویند.

MAC Address: XX XX XX XX XX XX

 به 6 تای اول آن که زیرش خط ککشیده شده OUI(organization unique identifire) ld می گویند و به بخش دوم BIA(Burned In address) می گویند.

در هر شبکه برای جلوگیری از تداخل می بایست که این آدرسها یکتا باشند و آدرس تکراری وجود نداشته باشد.

برای مدیریت آن یک سازمان جهانی بخش اول را مدیریت کرده ( برای هر کارخانه بخش اول را مشخص می کند که از چی استفاده کند) و بخش دوم به ترتیب توسط کارخانه روی کارتهای شبکه قرار می گیرد.

هر کدام از این 12 کاراکتری که در آدرس فیزیکی قرار می گیرد( به دلیل هگز بودن) می تواند اعداد بین 0-f باشند که a=10,b=11,c=12,d=14,e=15,f=16 می باشند.

پس کاراکتر قرار گرفته برای آدرس فیزیکی نمی تواند خارج از این بخش باشد.

آدرسها 3 خاصیت باید داشته باشند

1-unicast:که برای ارسال مستقیم از یک کاربر به یک کاربر دیگر است.

2-multicast: به منظور ارسال یک کاربر برای چندین کاربر است.

3- broadcast: به منظور ارسال یک کاربر برای همه می باشد.

که آدرسهای فیزیکی بر اساس استانداردی که وجود دارد به این صورت تقسیم می شوند.

mac address=FF FF FF FF FF FF این آدرس آدرس Broadcast می باشد.

mac Address=01 00 5e XX XX XX این آدرس که بخش اول آن مشخص است و بقیه قابل تغییر می باشد محدوده آدرس Multicast می باشد.

و آدرس فیزیکی که غیر از اینها باشند را آدرس فیزیکی unicast  می گویند.

بحث مدیا را در مورد کابلهای به هم تابیده شده انجام دادیم ، حالا یک مقدار در خصوص فیبر نوری صحبت میکنم.

فیبر نوری مدیای مناسبی است که برای انتقال در فواصل دور و پهنای باند بالا استفاده می شود.

2 نوع داریم :

1 - single mode

2- multimode

همانطور که در شکل مقابل مشاهده میکنید قطر هسته این کابلها مهم است و بر اساس استاندارد اگر قطر آن بین 50-125 میکرون باشد کابل ما multimode است ، اما اگر بین 50-8 میکرون باشد single mode است. در 50 میکرون هر دو نوع می تواند باشد.

این کابلها دارای روکش سمی میباشند تا از خوردنشان توسط حیوانات موزی جلوگیری شود.

باید دقت شود در صورت شکستگی سر کابل به هیچ عنوان آنرا لمس نکنید، زیرا اگر هسته آن در دست شما بشکند به سرعت وارد خون شده و به هیچ عنوان پیدا نمیشود و باعث مرگ می شود.

در صورت قطع شدن آن از دستگاهی به نام فیوژن استفاده میکنند که هسته ها را به هم جوش می دهد.

فیبر نوری به دلیل استفاده از led ,laser برای انتقال هیچگونه نویزی برایش وجود ندارد.

single mode: این نوع کابل از لیزر برای ارسال استفاده میکند و مسافت بیشتری را نسبت به نوع multimode می تواند ساپورت کند. در این نوع نیاز است تا از یک رشته برای ارسال و رشته دیگر برای دریافت استفاده شود(زوج کابل نیاز است). این لیزر ارسالی فقط روی یک فرکانس ارسال می شود.

multimode:در این نوع از LED برای انتقال استفاده می شود و مسافت کمتری را ساپورت میکند.چون LED است از چند فرکانس متفاوت و  رنگهای مختلف برای ارسال استفاده میشود . 1 کابل برای انتقال این نوع کافیست.

از کانکتور های  FC, SC, ST, LC, MTRJ برای اتصالات استفاده میشود. بستگی به نوع اتصال دارد.

ST connector for multimode 

 اتصالاتی که به صورت تکی هستند multimode و جفت ها single mode هستند.

این کابلهای فیبر بین 2 تا 80 core دارند.

تا اینجا برای بحث فیبر کافیه فکر میکنم.

جلسه بعد در خصوص بی سیم صحبت میکنم و لایه 1 رو تمام میکنم.اگر خدا بخواهد بعد به سراغ لایه 2 خواهیم رفت.

موفق و پیروز باشید.

در این جلسه قصد دارم در باره لایه های شبکه و مدل مرجع OSI صحبت کنم. این مطلب را با دقت مطالعه کنید چون اساس کار شبکه است.امیدوارم براتون مفید باشه

همانطور که همتون می دونید پروتوکل مجموعه قوانین لازم برای بر قراری و تبادل اطلاعات بین دو سیستم تحت شبکه (مثل دو کامپیوتر) است.

TCP/IP یکی از معروفترین و پر استفاده ترین پرتوکل های شبکه است که خود از چندین پروتکل دیگر تشکیل شده است.

OSI مخفف کلمه Open System Interconnection است. این مدل توسط IEEE ایجاد شده و امکان بر قراری ارتباط بین دستگاهای ساخته شده توسط تولید کنندگان مختلف را فراهم می کند.این مدل از هفت لایه تشکیل شده است که از پایین به بالا شماره گذاری می شوند. هر یک از این لایه ها در سیستم مبدا با لایه متناظر خود در سیستم مقصد در ارتباط است.

در سیستم مبدا این لایه ها از بالا به پایین اطلاعات مورد نیاز لایه زیرین خود را فراهم می کنند و در سیستم مقصد از پایین به بالا، لایه ها اطلاعات مورد نیاز لایه بالایی را فراهم می کنند . در زیر هر یک از لایه ها و برخی از  پرتوکل های معروفی که در آنها کار میکنند را توضیح می دهیم.

لایه هفتم Application Layer :

این لایه با سیستم عامل و نر افزاراهای کاربردی در ارتباط است و کار آن عبارت است از:

• ارائه سرویس های شبکه به برنامه ها

برخی از پرتوکل های معروف ای لایه عبارتند از:

Network Time Protocol (NTP)

Simple Network Management Protocol (SNMP)

Telnet

Finger

File Transfer Protocol (FTP) , ...

لایه ششم Presentation Layer :

این لایه اطلاعات مورد نیاز خود را از لایه بالایی دریافت کرده و آنر برای استفاده لایه های پایینی آماده کرده، و کارهای زیر را انجام می دهد:

• ایجاد اطمینان لازم در رابطه با قابل استفاده بودن داده برای سیستم دریافت کننده

• فرمت داده

• ساختمان های داده

• توافق در رابطه با گرامر انتقال داده برای لایه Application

• رمزنگاری داده

لایه پنجم Session Layer :

لایه فوق مسئول ایجاد ، پشتیبانی و ارتباطات مربوطه با دستگاه دریافت کننده اطلاعات است و یه طور کلی کارهای زیر را انجام می دهد:

• ا یجاد ، مدیریت و خاتمه ارتباط برقرار شده بین برنامه ها

برخی از معروفترین پروتوکل های این لایه عبارتند از :

HTTP, POP3, SMTP,...

لایه چهارم Transport Layer :

لایه فوق مسئول پشتیبانی کنترل جریان داده ها و و بررسی خطاء و بازیابی اطلاعات بین دستگاه های متفاوت است . کنترل جریان داده ها  ، بدین معنی است که لایه فوق در صورتی که اطلاعاتی از چندین برنامه ارسال شده باشد  ، داده های مربوطه به هر برنامه را به یک stream آماده تبدیل  تا در اختیار شبکه فیزیکی قرار داده شوند و یه طور کلی وظیفه این لایه به شرح زیر است :

• حمل مطمئن داده

• ایجاد ، مدیریت و خاتمه مدارات مجازی

• تشخیص و برطرف نمودن خطاء

• تقسیم داده به فریم و نسبت دهی یک دنباله عددی مناسب به هر یک از آنان

پروتکل های TCP، UDP و SPX در این لایه قرار دارند.

لایه سوم Network Layer :

در لایه فوق روش ارسال داده ها برای دستگاه گیرنده تعیین خواهد شد. پروتکل های منطقی  ، روتینگ و آدرس دهی در این لایه انجام خواهد شد.

بطور کلی کارهای این لایه عبارتند از:

• روتینگ

• پاسخ به سوالات متعددی نظیر نحوه ارتباط سیستم های موجود در سگمنت های متفاوت شبکه

•  آدرس های مبداء ، مقصد ، Subnet و تشخیص مسیر لازم

 پروتکل های IP و IPX در این لایه استفاده می گردند.

لایه دوم Data Link Layer:

پروتکل های فیزیکی در این لایه به داده اضافه خواهند شد. در این لایه نوع شبکه و وضعیت بسته های اطلاعاتی (Packet) نیز تعیین می گردند. وظیفه های این لایه عبارتند از :

• انتقال مطمئن داده از طریق محیط انتقال

•  آدرس دهی فیزیکی و یا سخت افزاری ( MAC )

•  توپولوژی شبکه

فریم ها در این لایه قرار دارند.

لایه اول Physical Layer ‌:

این لایه در ارتباط مستقیم با سخت افزار بوده و خصایص فیزیکی شبکه نظیر : اتصالات  ، ولتاژ و زمان را مشخص می نماید.

کارهای این لایه عبارتند از:

• کابل ها ، کانکتورها ، ولتاژها ، نرخ انتقال داده

• ارسال اطلاعات به صورت مجموعه ای از بیت ها

با تشکر از جناب مهندس افراشته که در مورد OSI Layerتوضیحات بسیار مناسبی داده اند ، هر کدام از این لایه ها را سعی میکنم به صورت ریزتری مورد بررسی قرار دهم.

لایه فیزیکی (Physical Layer):

همانطو که در بخش قبل خواندید شبکه را به 7 لایه تقسیم میکنند و هر لایه مشخص کننده ویژگی های خاص خود میباشد.

در لایه Physical در خصوص Connector ها،کابل ها، ولتاژ داخل سیم ، نوع سیگنالی که ارسال می شود،فرکانس ارسالی ، Encoding و...... صحبت میشود.

این لایه ها در خیلی جاها باعث کوتاه کردن سخن می شود، مثلا یک شخصی که در کارهای شبکه فعالیت دارد و کابل کشی انجام میدهد ، فعالیت های لایه 1 را انجام می دهد ، کارخانه سازنده کابل نیز در این لایه قرار میگیرد ، تنها کافیست بگوید که فعالیتهای این لایه را انجام میدهد و برای افرادی  که این لایه ها را می شناسند دیگر نیاز به توضیح اضافه تری نمیباشد.

خوب حالا بریم سراغ مواردی که توی این لایه قرار دارند:

1. کابل:

•             coaxial:این کابلها به دو دسته تقسیم می شوند thin , thick که شکل آن در زیر آمده است ، و بیشتر در شبکه های BUS استفاده میشدند. هم اکنون در شبکه های LAN کاربردی ندارند.Thick به دلیل قطور بودن مسافت بیشتری را نسبت به thin پشتیبانی می کند

• Twisted Pair: به این کابل ها جفت به هم تابیده شده می گویند. دو نوع دارد UTP(Unshielded Twisted Pair)mو STP( SHielded Twisted Pair)m که دارای Category ها متفاوتی میباشند. که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند.نمونه هایی از این کابلها و دسته بندی را در زیر میبینید.

کابل utp

کابل stp(دارای روکش آلومینیومی است)

کابل STP نسبت به UTP مسافت بیشتری را ساپورت و نیز مقاومت بیشتری در برالر نویز دارد.

دلیل تابیدن این سیمها آن است که با این کار خاصیتهای الکتریکی که روی سیم ایجاد میشوند را نابود کنند.  تا کمترین نویز وجود داشته باشد.

دقت کنید که آلیاژ هر رشته سیم و نوع تاب هر جفت با بقیه متفاوت است

لیست category ها:

فعلا تا اینجا تو لایه 1 فقط در مورد کابل هاش صحبت کردیم ، تو پست بعدی ادامه این مطلب را خواهیم داشت. به ترتیب لایه ها را باز می کنیم و در موردش صحبت میکنیم.

دلیل اینکه با لایه ها شروع کردم این است که اگر این لایه ها را خوب درک کنید تو کار شبکه میتونید موفق باشید و مفاهیم رو بهتر درک کنید.

موفق و پیروز باشید.

IP Address :

برای اینکه ما بتونیم آدرس IP رو راحتتر به خاطر بسپاریم، آدرس IP  رو در مبنا ده استفاده میکنند ولی کامپیوترها و دیگر تجهیزات شبکه مانند روتر ها از آدرس IP به صورت باینری برای بر قراری ارتباط استفاده می کنند.

آدرس IP  ورژن 4 که مورد صحبت ماست از چهار قسمت تشکیل میشه که به هر کدوم از این قسمتها یک Octet یا یک هشت تایی میگیم. دلیلشم اینه که عدد هایی که در این Octet ها مینویسیم  در مبنای 10 است که نماینده 8 تا صفر یا یک که همون باینریه هستند.

Octet.Octet.Octet.Octet

به هر کدوم از  Octet از هشت  خونه یا هشت بیت تشکیل میشن، پس آدرس IP ورژن 4 از چهار Octet هشت بیتی بوجود میاد و در مجموع 32 بیت یا چهار بایت می باشد.

ارزش بیتها در هر Octet از سمت راست به چپ بیشتر میشه، به عبارت دیگه اولین خونه از سمت راست در هر Octet بیانگر 2 به توان صفر(1) و اولین خونه از سمت راست در هر Octet بیانگر 2 به توان هفت (128) است. پس با کمی دقت می فهمیم که هر Octet بین صفر تا 256 متغیره.(به غیر از اولین Octet از سمت چپ که بین 1 تا 239 است. )

اگر هر هشت خونه یک  ست شوند بزرگترین عدد آن Octet را داریم یعنی:

1+2+4+8+16+32+64+128=256

اگر هر هشت خونه صفر  ست شوند کوچکترین عدد آن Octet را داریم یعنی:

0+0+0+0+0+0+0+0=0

0 ≤ Octet ≤ 256

تقسیم بندی کلاس های IP :

برای تشخیص اینکه آدرس IP  ما در کدوم کلاس  IP قرار دارد به عدد اولین Octet در سمت چپ  نگاه می کنیم:

Octet.Octet.Octet.Octet

آدرسهای IP به پنج کلاس تقسیم میشن که انواع و تفاوتاشونو در ادامه میگم:

کلاس A :                                                                                                               

با ارزش ترین بیت Octet اول برای IP هایی که در این کلاس هستند صفر است، یعنی Octet اول برای این IP ها بین 1 تا 127 است:

1+0+0+0+0+0+0+0=1

1+2+4+8+16+32+64=127

1 ≤ A Class  ≤ 127

کلاس B :

با ارزش ترین بیت Octet اول برای IP هایی که در این کلاس هستند یک و بیت بعدی صفر  است، یعنی Octet اول برای این IP ها بین 128 تا 191 است:

0+0+0+0+0+0+0+128=128

1+2+4+8+16+32+128=191

128 ≤ B Class  ≤ 191

کلاس C :

با ارزش ترین دو بیت Octet اول برای IP هایی که در این کلاس هستند یک و بیت بعدی صفر  است، یعنی Octet اول برای این IP ها بین 192 تا 223 است:

0+0+0+0+0+0+64+128=192

1+2+4+8+16+64+128=223

192 ≤ C Class  ≤ 223

کلاس D :

با ارزش ترین  سه بیت Octet اول برای IP هایی که در این کلاس هستند یک و بیت بعدی صفر  است، یعنی Octet اول برای این IP ها بین 224 تا 239 است:

0+0+0+0+0+32+64+128=224

1+2+4+8+32+64+128=239

224≤ D Class  ≤ 239

کلاس E :

برای MultiCasting  استفاده میشود.

IP Address Version 4 از دو بخش Major و Host تشکیل شده است.

فرق بین کلاسهای IP :

Class A :

Octet.Octet.Octet.Octet

در این کلاس یک Octet از چهار Octet ما Major و سه Octet دیگر Host میباشد، به عبارت دیگر در این کلاس 24 بیت برای Host می ماند و چون هر کدام از این بیت ها  1 یا 0 می باشند میتوانیم 2 به توان 24 حالت مختلف که معادل 16M میباشد ایجاد کنیم پس در این کلاس می توانیم تعداد 16M کامپیوتر را به عنوان Host قرار دهیم.

2^24= 2^4 * 2^20 = 16M

Class B :

Octet.Octet.Octet.Octet

در این کلاس دو Octet از چهار Octet ما Major ودو Octet دیگر Host میباشد، به عبارت دیگر در این کلاس 16بیت برای Host می ماند و چون هر کدام از این بیت ها  1 یا 0 می باشند میتوانیم 2 به توان 16 حالت مختلف که معادل 64K میباشد ایجاد کنیم پس در این کلاس می توانیم تعداد 64K کامپیوتر را به عنوان Host قرار دهیم.

2^16= 2^6 * 2^10 = 64K

Class C :

Octet.Octet.Octet.Octet

در این کلاس سه Octet از چهار Octet ما Major  وOctet دیگر Host میباشد، به عبارت دیگر در این کلاس 8 بیت برای Host می ماند و چون هر کدام از این بیت ها  1 یا 0 می باشند میتوانیم 2 به توان 8 حالت مختلف که معادل 256 میباشد ایجاد کنیم پس در این کلاس می توانیم تعداد 256 کامپیوتر را به عنوان Host قرار دهیم.

2^8= 256

  Major IP Address

اگر تمامی بیت های Host صفر باشد IP بدست آمده Major IP Address میباشد.

BroadCast IP Address

اگر تمامی بیت های Host ست شوند ( یعنی1 باشند) IP بدست آمده BroadCast IP Address میباشد.

نکته:

• در هر یک از کلاسها تعداد Host ها دو تا کمتر از عدد بدست آمده میباشد چون اولین آدرس Major IP Address و آخرین آدرس BroadCast IP Address است.

Mask IP Address

به ما کمک می کند تا قسمت Host و Major هر IP Address را از هم تشخیص دهیم. دو سیستم موقعی با هم ازتبط برقرار می کنند که دارای Major یکسان و  Host های متفاوت باشند.

Subnet Mask در کلاسهای مختلف :

دقت داشته باشید که این Subnet Mask ها مربوط به سرویس دهندها هستند. به عنوان مثال Subnet Mask ، با عدد 255.255.255.0 مربوط به سرویس دهنده ای (Server) است که از IP کلاس C برای سرویس دادن به مشتری هایش (Client) استفاده میکند نه به ما که یک Host بر روی آن هستیم.

اگر این مطلب را متوجه شده باشید به راحتی می توانید Subnet Mask را در بقیه کلاسها  برای خود تحلیل کنید.Subnet Mask در کلاس A به صورت 255.0.0.0 است. یعنی همان طور که قبلا گفته شدMajor یا NetID، دارای هشت بیت است و بقیه بیت هامربوط به HostID می شوند. Subnet Mask در کلاس B به صورت 255.255.0.0 است و در کلاس C به صورت 255.255.255.0 می باشد. Subnet Mask یک Client که روی IP کلاس C است 255.255.255.255 است ، یعنی هیچ بیتی برای Host ندارد.

همواره موفق باشید " حرکت بسوی جلو بدون توقف " یادتون نره

سلام دوستان، امیدوارم که مطالب ارائه شده تا این جلسه مورد توجه شما قرار گرفته باشه.

با این امید، جلسه سوم و آخر IP Address را  با یک مثال شروع میکنم:

میخوایم برای یک شرکت که از 5 بخش با مشخصات زیر تشکیل شده  IP Address انتخاب کنیم :

1. بخش فروش با 2700 پرسنل
2. بخش حسابداری با 829 پرسنل
3. بخش سخت افزار با 2076 پرسنل
4. بخش نرم افزار 1015 پرسنل
5. بخش پشتیبانی 1975 پرسنل

اولین کاری که باید قبل از انتخاب کلاس IP انجام دهیم اینه که پیش بینی رشد سیستم را در انتخاب کلاس IP در نظر بگیریم. برای این کار تعداد کل پرسنل شرکت را بدست میاریم:

2700+2076+1975+1015+829= 8595 ~ 9000 = 9* 2^10 = 9K

از عدد بدست امده، با توجه به درس جلسه پیش، نتیجه می گیریم که IP مورد نظر ما برای این شرکت از کلاس B است تا جوابگوی این مقدار IP باشه و در عین حال کمترین تعداد IP بلا استفاده را داشته باشیم. فرض کنید IP کلاس B ما 135.10.0.0 است.

ما در شرکت 5 بخش مختلف داریم که این بخش ها هیچ ارتباطی با هم ندارند. پس به 5, Sub Net  یا زیر شبکه احتیاج داریم. عدد 5 بین 2 به توان 2 و 2 به توان 3 قرار داره پس توان بزرگتر یعنی سه را برای تقسیم بندی و ایجاد Sub Net ها انتخاب می کنیم.

2^2 > 5 < 2^3

mask کلاس B، را که 16 است به اندازه سه بیت جلو میاریم، پس از سه بیت با ارزش Octet سوم یرای نشان دادن هر بخش  استفاده می کنیم یعنی Mask  ما از 16 به 19 تغییر میکنه.

سه بیت مربوط به Octet سوم با 8 حالت زیر پر می شوند که هر کدوم از این حالت ها مشخض کننده یک بخش  هستند.

1. 000  که مشخص کننده Major IP Address شرکت است.
2. 001  که مشخص کننده بخش فروش است.
3. 010  که مشخص کننده بخش حسابداری است.
4. 011  که مشخص کننده بخش پشتیبانی  است.
5. 100  که مشخص کننده بخش سخت افزار  است.
6. 101  که مشخص کننده بخش نرم افزار  است.
7. 110  که به عنوان رزرو در نظر گرفته شده  است.
8. 111 که مشخص کننده BroadCast IP Address شرکت است.

با توجه به توضیحات بالا Major  IP address برای هر بخش به صورت زیر است:

بخش فروش:

135.10.32.0/19

بخش حسابداری:

135.10.64.0/19

بخش پشتیبانی:

135.10.96.0/19

بخش سخت افزار :

135.10.128.0/19

بخش نرم افزار:

135.10.160.0/19

Pivate IP Address :

این سری از IP ها برای استفاده در محیط های خصوصی بکار می روند، برای استفاده از آنها پولی پرداخت نمی کنیم و به هیچ عنوان در Internet قابل استفاده نیستند. در هر کلاس تعدادی از IP ها رو به عنوان Pivate IP Address بکار می برند

Class A :     10.0.0.0                10.255.255.255

Class B :     172.16.0.0            172.31.255.255

Class C :    192.168.0.0          192.168.255.255

همیشه موفق باشید. 

اینترفیس های روتر امکان برقراری اتصال به شبکه را فراهم میکنند. پورتهای Console, Auxiliary برای مدیریت روتر استفاده می شوند. روترها همچنین دارای پورتهایی برای اتصال به شبکه های LAN و WAN هستند.

اینترفیس های  LAN معمولا شامل Ethernet و Fast Ethernet می باشند.

از اینترفیس های Sync Serial وAsync Serial برای اتصال به شبکه های WAN استفاده میشود. اینترفیس(ISDN (Integrated Service Digital Network   همانطور که ازاسمش مشخص است برای برقراری اتصال ISDN بکار می رود. با استفاده از ISDN میتوان Voice  و  Data را با هم انتقال داد.

اینترفیس های Ethernet روی روترها با E0,E1,E2,... نامگذاری میشوند که در آن E مخفف Ethernet و عدد بعد از آن نماینده شماره پورت می باشد.

در روترهای ماژولار این اینترفیس ها به صورت E0/1,... نامگذاری میشوند که در آن E مخفف Ethernet، عدد بعد نماینده شماره Slot و عدد آخر نماینده شماره پورت آن Slot است.

ISDN امکان انتقال Voice یا Data آنالوگ به همراه Data دیجیتال را روی یک شبکه فراهم می کند و شامل دو نوع زیر می باشد:

Basic Rate Interface (BRI)

Primary Rate Interface (PRI)

این اینترفیس روی روترهایی که ماژولار نیستند با BRI0,BRI1,... نامگذاری شده و روی روترهای ماژولار با BRI بعلاوه  Slot Number / Port Number نامگذاری می شود.